پرستاری از کودک مبتلا اوتیسم باید به همراه کسب اطلاعات و مطالعه باشد. برخی از والدین، نگران زندگی کنونی و آینده این فرزندانشان هستند. یکی از شیوه های که می تواند اضطراب آنها را کاهش دهد آموزش در رابطه با داشتن چگونگی رفتار درست با این فرشتگان کوچلو است. همچنین داشتن تحقیقات و مطالعه به روز این فرصت را فرآهم می کنند که والدین یا پرستار کودکان اتیسم، تربیت و مراقبت درستی از این کودکان داشته باشند. اتیسم چیست
اتیسم، نوعی اختلال است که در بروز آن عوامل ژنتیکی و محیطی موثر است. البته در سابق، در تشخیص اختلال اتیسم با معلولیت فرقی نبود. این اختلال را نوعی معلولیت می دانستند. اتیسم به دلیل نوع فراوانیشان به آنها طیف اختلالات اوتیسم می گویند. افراد مبتلا به اوتیسم خصلت های شناختی و ادراکی متمایزی نسبت افراد معمولی دارند.
علائم کودکان مبتلا به اوتیسم چیست
علائم کودکان مبتلا به اوتیسم را بر اساس کردار و سلوک کودک و رفتارهای برای برقراری تماس و وابستگی ها و همچنین تکرار و کارهای کلیشه ای و… می توان شناخت.
• رفتارهای تماسی: این کودکان تبحر در ارتباط کلامی و معاشرتی را ندارد. به طوری که در ۱۲ ماهگی ساکت اند حتی دریغ از یک صدای نامفهوم هم از خود نشان نمی دهد، تا سن یکسال ونیمی یک واژه هم از زبانش بیرون نمی آید. در سن ۲۴ ماهگی شاید یک واژه ادا کنند ولی این توانایی را ندارند دوکلمه را به هم متصل کنند و در برابر اینکه کسی آن را صدا بزند هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهد یا ممکن است با واژگان تکی صحبت کند یا تا آخر زندگانی خود ساکت بماند.
• کردار معاشرتی: از بودن در جمع پرهیز می کند و انزوا را بر جمع همگانی ترجیح می دهند، امکان دارد نسبت به در آغوش کشیدن و نزدیک شدن واکنش نشان دهند به طوری که در سنین بالاتر خیلی کم پیش می آید که نسبت به نوازش واکنش خوبی داشته باشند. نسبت به درک هیجانات دیگران ضعیف هستند. نسبت به حرکات غیرگفتاری مانند اخم آلود بودن هیچ فهمی ندارد و عواطف خود را نمی تواند به طور متعادلی بروز دهند.
• کردار کلیشه ای و مکرر: این رفتارها شامل کارهای غیرعادی چون روی انگشتان پا راه می روند، برخی مواقع در حال انجام کاری هستند که یک دفع توقف می کند. اتلاف وقت طولانی برای چیدن وسایل بازی خود می کند، یکنواختی را خیلی دوس دارند و از تغییرات دلگیر می شود. امکان دارد روی یک مسئله تمرکز کند این مسله هر چیزی می تواند حتی یک مسئله علمی هم می تواند باشد.
درمان کودکان مبتلا به اوتیسم
درمان کودکان مبتلا به اوتیسم را می تواند به صورت رفتار درمانی انجام داد. این رفتار درمانی به منظور کاهش رفتارهای غیرمعقول آنهاست و همچنین آنها را قادر می سازد که با محیط و اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند. این رفتار درمانی باید منفرد و سازماندهی شده باشد. هرگز والدین در جلو این بچه ها دعوا حتی دعوای لفظی نداشته باشند که خیلی تاثیرات منفی بر روی آن دارد؛ برای رفع آشفتگی برخی از این کودکان دارو تجویز می شود.
نقش بازی درمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم
نقش بازی درمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم موجب آرامش بخشیدن و خرسندی آنها می شود. بازی با این بچه ها کمک می کند توانگری های مورد نیاز آنها پشتیبانی شود. یکی از کارهای حیاتی است که موجب می شود خوشحال باشند. البته هر بازی را نباید با این بچه ها کرد ممکن است آنها نسبت به آن بازی واکنش خوبی نداشته باشند مثلا بازی های که هیجان آنها را به شدت بالا می برد را بدانند و از آنها امتناع کنند. بازی های را ارائه دهند که رفتارهای آرامی را از خود نشان دهند. از هر گونه اقدام ناگهانی و یکدفعی که می تواند به طرز خیلی فجیعی این بچه ها را دگرگون کند که سرانجام غیرقابل بازگشتی را برای کودک به همراه خواهد داشت، دوری کنند. پس باید بازی این بچه ها طبق اصول باشد هرچند هم ابتدایی باشد. رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم
رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم، را زیر نظر داشته باشید و جهت شناخت رفتارهای منحصر به فرد این کودک، موقعیت و زمان قرار گرفته شده کودک را یاداشت کنید. اگر رفتار یا وضعیتی موجب آشفتگی آن شد را بدانید تا دیگر تکرار نشود و اگر خوشحال شد برای خوشحالی آن این رفتارها را تکرار کنید. پس یکی از وظیفه های پرستار این است با شناخت رفتارهای کودک آن را در رفتار درمانی کمک کند و برای مراقبت از این کودک بهترین شیوه ها را برگزیند. این کودکان اتیسم به مانند بچه های معمولی بسیار کنجکاو هستند. اگر با رفتار این فرشتگان معصوم آشنا شوید پرستاری آنها بسیار لذت بخش است. همچین اگر با رفتار آشنا باشید می توانید به راحتی آنها را آرام کنید. برای نگهداری و مراقبت از این عزیزان باید با نکات ریزی که در زندگی آنها متاثر است را یادگرفت. پرستاری کودک اوتیسم
پرستاری کودک اوتیسم، دارای قوائد خاص مراقبتی است. برای مراقبت از این کودکان باید همه وقت روزانه خود را صرف آن کرد و با آرامی خاصی باید با آنها رفتار داشت. پس بنابراین یکی از والدین تمام وقت پابه پای این کودک باید باشد و دیگر کارهای خود صرف نظر کند. اگر والدین مایل هستند که به آنها در مراقبت این کودک دلبندشان از کسی کمک بگیرند بهتر است ساعت های از روز را توانایی نگهداری از کودکشان را ندارند آنها را به کانون های مراقبتی که مختص به این بچه ها است ببرند و اگر مایل هستند فرزندشان فقط در منزل خودشان باشد، یک پرستار آموزش دیده و با مهارت را استخدام کنند. مرکز پزشکی شیراز درمان در معرفی پرستار متبحر برای مراقبت از فرزند دلبندتان شما را همیاری کند.
