اخلاق پرستاران در منزل :چارچوب پرستاری مستلزم تعهد به مراقبت و همچنین حساسیت به نیازهای جسمی و عاطفی بیماران است.در نتیجه، حساسیت اخلاقی و احساس مسئولیت به ویژه در افرادی که مراقبت های بالینی مبتنی بر اخلاق را به بیماران خود ارائه می دهند، حیاتی بوده و مستلزم آن است که پرستار بتواند از رفتارها و شاخص هایی که بیمار به صورت شفاهی یا غیرکلامی بروز می دهد آگاه باشد.
ادراک پرستاران از حساسیت اخلاقی شامل هفت بعد است:
توجیه اعمال
کار اخلاقی
ارزش های مراقبت
استقلال
مراقبت بیمار محور
معضلات اخلاقی ناشی از تمایل به ارائه مراقبت با کیفیت بالا.
برای ارائه مراقبت های پرستاری با کیفیت بالا، توانایی مقابله و حل تعارضات اخلاقی ضروری است:
اگر تعارضات اخلاقی قابل حل نباشد، می تواند بر توانایی پرستاران تأثیر بگذارد و بر کیفیت مراقبت پرستاری تأثیر منفی بگذارد.برای مقابله با این تنش‌ها، پرستاران باید شرایط مشکل‌ساز را بپذیرند و آگاهی اخلاقی، توانایی تحلیل سناریو، استدلال اخلاقی و توانایی عمل را توسعه دهند.داشتن پرستارانی با حساسیت اخلاقی بالابرای مقابله با شیوه های نادرست در ارائه خدمات مهم است.از آنجایی که خدمات مراقبت های بهداشتی مستقیماً با زندگی و سلامت انسان مرتبط است، هنگامی که افرادی که در این زمینه کار می کنند حساسیت اخلاقی بالایی داشته باشند،پس اخلاق پرستاران به کوتاه شدن روند بهبودی بیماران کمک می کند.
عواملی که منجر به مشکلات اخلاقی می شوند شامل:
مشکل در برقراری ارتباط با بیماران/بستگان
ارائه مراقبت از چندین بیمار به طور همزمان
کادر پرستاری ناکافی،تصمیم‌گیری عجولانه
رقابت با زمان برای مراقبت و درمان،کار در شیفت‌ها، ساعات کار، خستگی، طبق تحقیقات اخیر،هر یک از موارد فوق ممکن است به یک مشکل اخلاقی منجر شود.
کلام اخر:
حساسیت اخلاقی ایجاب می کند که پرستار بتواند از رفتارها و شاخص هایی که بیمار به صورت کلامی یا غیرکلامی بیان می کند،آگاهی داشته باشد تا نیازهای بیمار را تعیین و درک کند.این نیازها ممکن است جسمی، عاطفی یا معنوی باشند و اگر قرار است مراقبت های بهداشتی با کیفیت ارائه شود، باید به مسئله ی حساسیت اخلاق پرستاران توجه ویژه ی شود.
