تومور طناب نخاعی
تومور طناب نخاعی عبارت است از رشدی غیرطبیعی که طناب نخاعی با ریشههای عصبی آن را تحت فشار قرار میدهد. این رشد ممکن است خوشخیم یا بدخیم باشد ولی یک تومور غیربدخیم در صورتی که به طور مناسبی درمان نشود، ممکن است به اندازه یک تومور بدخیم، ناتوانکننده باشد.
علائم شایع:
۱. درد مزمن پشت
۲. مشکل شدن ادرار کردن و حرکات روده، بیاختیاری
۳. ضعف پیشرونده کرختی و تحلیل عضلاتی که عصب آنها از ناحیه آسیب دیده طناب نخاعی منشأ میگیرد.
علل بیماری:
تومورهایی که از خود طناب نخاعی منشأ میگیرند (تومورهای اولیه) به ویژه در کودکان و افراد مسن، نادر هستتند و علت آنها ناشناخته است. تومور طنتب نخاعی معمولا ناشی از سرطانی است که از بخشی دیگر از بدن ، مثل ریه، پستان، لوله گوارش ، پروستات ، کلیه ، تیرویید یا دستگاه لنفاوی گسترش یافته است.
پیشگیری:
از آنجا که تومورهای طناب نخاعی بیشتر از گسترش سرطان ناشی میشوند، مراقب علائم اولیه سرطان در سایر اعضا باشید. سیگار نکشید .برای کاهش احتمال سرطان دستگاه گوارش یک رژیم غذایی پرفیبر میل کنید .مراقبت بزرگی غده تیرویید باشید. در مورد مردان بالای ۴۵ سال ، همراه با معاینه فیزیکی سالانه ، معاینه پروستات را نیز درخواست کنید. در مورد زنان، معاینه پستان توسط خود شخص را انجام دهید.
عواقب مورد انتظار:
موفقیت درمان وابسته به نوع، اندازه و محتل رشد تومور است. جراحی برای برداشتن استخوان اطراف طناب میتواند فشار وارد بر اعصاب نخاعی و مسیرهای عصبی را برطرف کند. این عمل معمولا درد و سایر علائم را سریعا تسکین می دهد ولی ممکن است به کارکردهای حرکتی آسیب بزند .
فیزیوتراپی و نوتوانی ممکن است کا رکرد از دست رفته را برگرداند.
تشخیص:
آزمونهای تشخیصی میتوانند شامل بررسیهای آزمایشگاهی خون و مایع نخاعی، رادیوگرافی ستون فقرات ، بیوپسی (برداشتن مقدار کمی از بافت یا مایع برای بررسی آزمایشگاهی که به تشخیص کمک کند)، ام.آر.آی یا سی تی اسکن باشند.
درمان
درمان به نتایج همه بررسیهای تشخیصی بستگی دارد و ممکن است شامل جراحی برای برداشت تومورها و استخوان اطراف که طناب نخاعی را تحت فشار قرار می دهند، پرتودرمانی و شیمیدرمانی باشد.
داروها:
۱. مسکنها
۲. داروهای ضتد سرطان در صورت بدخیم بودن تومور
۳. داروهای کورتیزونی برای کاهش تورم اطراف تومور و فشار وارد بر طناب نخاعی
آموزش ها:
• هنگام استراحت امتداد و وضعیت صحیح بدنی را حفظ کنید و بر روی تشک سفت به صورت خوابیده به پشت در حالی که زانوها کمی خم شده اند قرار بگیرید و در مقابل پاهایتان تخته پا قرار دهید تا از افتادگی پا جلوگیری شود.
• هر دو ساعت به آهستگی و به طور صحیح با کمک، تغییر وضعیت دهید به طوری که تمام بدن در یک امتداد و به آرامی جابجا شود.
• در شروع بلند شدن از تخت برای جلوگیری از افتادن فشار خون و سرگیجه ، به آهستگی سر را بالا آورده و بنشینید.
• جهت پیشگیری از لخته شدن خون در سیاهرگ ها تمرینات ورزشی را نجام دهید و یا از جوراب الاستیک استفاده نمایید.
• فعایت های روزانه ی خود را متناسب با سطح تحمل انجام دهید.
• رژیم غذایی پر کالری، پر فیبر و پر پروتئین استفاده نمایید و حجم غاا را به تدریج افزای دهید.
• پوست را روزانه با آب ولرم و صابون به صورت ملایم شسته و آرامی خشک شود.
• مناطق تحت فشار با کرم یا لوسیون نرم نگه داشته شود و به آرامی با حرکات دایره ای ماساژ داده شود.
• جهت پیشگیری از عفونت ادراری روزانه ۴-۳ لیتر مایعات مصرف کنید و بهداشت فردی را رعایت نمایید.