کاردیومیوپاتی (بیماری عضله قلب)
کاردیومیوپاتی از ریشه “کاردیو” به معنی قلب، “میو” به معنی ماهیچه و “پاتی” به معنی بیماری است.
کاردیومیوپاتی گشاد شده : شایع ترین شکل کاردیومیوپاتی است. در این اختلال، طرف چپ قلب بزرگ شده و توانایی پمپ آن کم می شود. اغلب در افراد میانسال و مردان اتفاق می افتد. در برخی، این وضعیت ارثی می باشد.
کاردیومیوپاتی ضخیم شده: در این نوع، ماهیچه طرف چپ قلب، به طور غیرطبیعی رشد می کند و یا ضخیم می شود. براین اساس، حفره پمپ کننده (بطن چپ)، کوچک می شود و خون کافی وارد قلب نمی شود و درنتیجه خون کافی به اندامها نمی رود. می تواند در هر سنی اتفاق افتد. بیشتر افراد درگیر، دارای سابقه خانوادگی هستند.
کاردیومیوپاتی محدود کننده : در این نوع، ماهیچه های قلب سخت شده و قابلیت انعطاف آنها کم می شود در نتیجه قلب نمی تواند به خوبی باز شود و از خون پر شود. این وضعیت، در هر سنی اتفاق می افتد، اما بیشتر در افراد پیر رخ می دهد. شیوع کمتری نسبت به دیگر انواع دارد. می تواند بی هیچ دلیل شناخته شده ای اتفاق افتد و یا در نتیجه بیماری های دیگر ایجاد شود.
علل این بیماری:
• فشارخون بالا
• مشکلات دریچه ای قلب
• بالا بودن ضربان قلب
• اختلالات متابولیک، مانند بیماری تیروئید یا دیابت
• کمبود ویتامین ها و املاح معدنی مانند: ویتامینB1 ،سلینیوم، کلسیم و منیزیم
• کم خونی
• حاملگی
• استفاده بیش از حد از الکل
• سوء مصرف کوکائین یا داروهای ضد افسردگی
• استفاده از داروهای شیمی درمانی
• برخی عفونت های ویروسی
علائم کاردیومیوپاتی
بعضی افراد، هیچ علامتی در مراحل اولیه بیماری ندارند، با پیشرفت بیماری، علائم زیر ظاهر می شوند:
• تنگی نفس هنگام کار خانه یا ورزش
• ورم اندام تحتانی
• باد کردن شکم
• خستگی و کوفتگی
• ضربان نامنظم قلب
• سرگیجه و غش وضعف
تشخیص
• معاینه بالینی وگرفتن تاریخچه پزشکی
• عکس برداری از قفسه سینه
• اکو
• نوار قلب
• آنژیوگرافی : یک لوله نازک از طریق رگ های خونی وارد قلب شده قلب از طریق آن بررسی می شود.



















