علل و درمان افتادگی مثانه

در مورد افتادگی مثانه چه می دانید؟

افتادگی مثانه، که به آن سیستوسل نیز گفته می شود، یک بیماری شایع در زنان است که شامل کشش یا ضعیف شدن عضلاتی که از مثانه حمایت می کنند، می شود.

هنگامی که این اتفاق می افتد، مثانه به تدریج به داخل واژن فرو می رود و حتی ممکن است از طریق دهانه آن بیرون زده و مشکلات ادراری ایجاد کند.

در زنان، مثانه توسط ماهیچه ها و رباط های حمایتی کف لگن ثابت می ماند.

هنگامی که ماهیچه ها و بافت ها کشیده و ضعیف می شوند، مثانه می تواندازطریق رباط ها به داخل واژن افتاده و در نتیجه افتادگی مثانه ایجاد شود.

 

 

علائم افتادگی مثانه

 

افتادگی مثانه (که به آن پرولاپس مثانه یا سیستوکول نیز گفته می شود) زمانی رخ می دهد که ماهیچه های لگن زن که از دیواره بین مثانه و واژن حمایت می کند، ضعیف شده باشد.

برخی از زنانی که دچار افتادگی مثانه می شوند هیچ علامتی را تجربه نمی کنند که آنها را ناراحت کند. دیگران ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

• تکرر ادرار
• عفونت های مکرر مجاری ادراری.
• احساس پری، سنگینی یا درد در ناحیه لگن یا کمر. این احساس ممکن است هنگامی که فرد ایستاده، بلند می شود یا سرفه می کند روز به روز بدتر می شود.
• رابطه جنسی دردناک
• مشکل در قرار دادن تامپون یا اپلیکاتور.
• مشکل در دفع ادرار یا احساس تخلیه کامل مثانه
• بی اختیاری ادرار (نشت ادرار)
• زایمان طبیعی
• یائسگی، که باعث کاهش استروژن می شود. (هورمونی که باعث تقویت و حفظ قدرت کف لگن می شود.)
• پیری، که به تدریج ماهیچه های لگن و رباط های نگهدارنده مثانه را تضعیف می کند.
• سرفه مزمن یا مداوم در مدت زمان طولانی
• اضافه وزن یا چاقی
• بلند کردن وزنه های سنگین
• جراحی قبلی افتادگی اندام لگن

 

انواع افتادگی مثانه

افتادگی مثانه درجات مختلفی دارد که با توجه به شدت عارضه، پزشک برای بیمار روش درمانی مناسب را اتخاذ خواهد کرد.

درجه ۱: در این حالت مثانه به میزان کمی در نزدیکی واژن قرار دارد. افرادی که مبتلا به درجه یک افتادگی مثانه هستند در واقع در مراحل ابتدایی بیماری قرار دارند.
درجه ۲: مثانه به سمت پایین حرکت زیادی داشته است و در ورودی مجرای واژن قرار گرفته است.
درجه ۳: درجه سه یا حالت شدید زمانی است که مثانه از مجرای واژن کاملاً بیرون زده باشد.

تشخیص افتادگی مثانه

پزشک با انجام معاینه داخلی و گرفتن آزمایش، افتادگی مثانه را تشخیص می دهد.

این به پزشک کمک می کند تا میزان افتادگی ، وضعیت ماهیچه های کف لگن و این که آیا اندام های داخلی دیگر مانند روده یا رحم نیز دچار افتادگی شده اند را بفهمد.

ممکن است آزمایش های دیگری مانند سونوگرافی ، آزمایش عملکرد مثانه یا آزمایش ادرار انجام شود.

سیستوسل درجه ۲ یا درجه ۳ را می توان با تشخیص علائم و معاینه واژن متوجه شد.

پزشک همچنین ممکن است آزمایشات خاصی را انجام دهد، از جمله موارد زیر:

یورودینامیک: توانایی مثانه در نگه داشتن و رهاسازی ادرار را اندازه گیری می کند.

سیستوسکوپی: وسیله ای لوله مانند که از طریق مجرای ادراری برای بررسی مثانه و مجاری ادراری از نظر ناهنجاری ها، انسداد، تومورها یا سنگ ها عبور می کند.

 

 

درمان افتادگی مثانه

موارد خفیف (افرادی که علائم واضح کم یا بدون علائم واضح هستند) به طور معمول نیازی به درمان ندارند.

بیمار می‌تواند مدتی صبر کند و با مراجعه به پزشک به طور منظم، تشخیص دهد که آیا افتادگی مثانه او بدتر می‌شود یا خیر.

در عین حال، بیمار می‌تواند اقدامات مراقبتی از خود، مانند تمریناتی که عضلات کف لگن را تقویت می‌کند، انجام دهد.

اگر اقدامات مراقبتی مؤثر نباشد، درمان اولیه افتادگی مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دستگاه پشتیبانی (پساری)

پساری واژینال یک حلقه پلاستیکی یا لاستیکی است که در واژن بیمار جهت حمایت از مثانه وارد می‌شود. پزشک یا سایر متخصصان چگونگی مراقبت از دستگاه را برای بیمار توضیح داده و طریقه تمیز کردن و وارد کردن مجدداً آن را نیز آموزش می‌دهند. بسیاری از زنان از پساری به عنوان یک جایگزین موقت برای عمل جراحی استفاده می‌کنند و برخی از بیماران زمانی از پساری استفاده می‌کنند که عمل جراحی بیش از حد خطرناک است.

استروژن درمانی

پزشک ممکن است استفاده از استروژن را توصیه کند که معمولاً به صورت کرم واژینال، قرص یا حلقه است، به خصوص اگر بیمار یائسه باشد. استروژن درمانی به این علت است که استروژن که به حفظ عضلات لگن کمک می‌کند، پس از دوران یائسگی کاهش می‌یابد.

عمل جراحی افتادگی مثانه

اگر بیمار علائم قابل توجه و ناراحت کننده‌ای داشته باشد، درمان افتادگی مثانه ممکن است به انجام عمل جراحی مثانه نیاز داشته باشد. معمولاً عمل جراحی به صورت واژینال انجام می‌شود و شامل جابجایی مثانه دچار افتادگی به محل خود، از بین بردن بافت اضافی و سفت کردن ماهیچه‌ها و رباط‌های کف لگن است. پزشک ممکن است از نوع خاصی از پیوند بافت برای بازسازی بافت واژن استفاده کند، به طوری که اگر بافت واژن بسیار نازک باشد، آن را تقویت خواهد کرد. برای رفع سیستوسل همراه با پرولاپس رحم، پزشک ممکن است برداشتن رحم (هیسترکتومی) را علاوه بر ترمیم عضلات آسیب دیده ی کف لگن، رباط‌ها و سایر بافت‌ها توصیه کند. اگر بیمار تصمیم به باردار شدن دارد، پزشک ممکن است توصیه کند تا عمل جراحی را تا زمانی که فرد زایمان کند، به تعویق بیاندازد. با استفاده از پساری ممکن است علائم افتادگی مثانه به تدریج کاهش یابد. مزایای عمل جراحی می‌تواند برای سال‌های زیادی ادامه داشته باشد؛ اما در برخی از موارد خطر عود بیماری وجود دارد که در این صورت ممکن است نیاز به عمل جراحی مجدد باشد.

درمان بی اختیاری ادرار

اگر افتادگی مثانه همراه با بی اختیاری استرسی ادرار همراه باشد ( بی اختیاری ادرار در طول فعالیت شدید) پزشک می‌تواند یکی از چند روش برای حمایت از مجرای ادرار (تعلیق مجرای ادراری) را توصیه کند و علائم بی اختیاری ادراری فرد را کاهش دهد.

 

پیشگیری از افتادگی مثانه

رژیم غذایی پر فیبر و مصرف روزانه مایعات می تواند به کاهش ریسک ابتلا به یبوست کمک کند که خود یکی از عوامل افتادگی مثانه است.
در صورت ابتلا به یبوست مزمن باید به پزشک مراجعه کرد تا احتمال افتادگی مثانه کاهش یابد.
وزنه برداری سنگین نیز با افتادگی مثانه مرتبط است و باید از آن دوری کرد.
اضافه وزن نیز یکی عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به افتادگی مثانه است. کاهش وزن می تواند به جلوگیری از این مشکل کمک کند.

 

ویزیت متخصص زنان در منزل در شیراز برای راحتی شما

یک تماس تا سلامتی

۰۷۱۹۱۰۰۱۰۲۰